Sensitieven en energieën - Camelot magazine

SENSITIEVEN & ENERGIEËN

Psychiater Shafica Karagulla experimenteerde met ‘sensitieven’, mensen met buitengewone gaven. De resultaten zijn verrassend en onthullend: zij ‘zien’ verschillende elkaar doordringende velden van energie rondom het menselijk lichaam.

“In augustus 1956 vroeg een vriendin mij of ik een nogal ongewoon boek met een ‘open geest’ wilde lezen. Zij wist dat elke nieuwe informatie betreffende mijn werk mijn volle aandacht zou hebben, maar zij deelde me voorzichtig mee dat het boek dat zij op het oog had nu niet bepaald wetenschappelijk was. Het boek intrigeerde haar en ze vertelde dat het een paar antwoorden kon bevatten. Ik moest beloven het tot het einde toe te lezen, of ik nu wilde of niet Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik vond zeker dat ik een ‘open geest’ had. Het was een gelukkig besluit. Het opwekkende vooruitzicht een of andere nieuwe waarheid te ontdekken of te onderzoeken heeft altijd mijn zorgen om financiële zekerheid of een vastgestelde loopbaan naar de achtergrond verdrongen. Met de beslissing het boek te lezen begaf ik mij op nieuwe wegen die mij voerden tot aan de grenzen van de menselijke geest en veranderde de hele loop van mijn carrière op medisch wetenschappelijk gebied. Mijn vriendin zond mij het boek over Edgar Cayce met nog een extra voorwaarde eraan gehecht. Als ik dit boek uit had, zou ik dan beloven de beroemde analogie uit Plato's Republiek te lezen, die van ‘het rotshol’? Als ik beide gelezen had was ze zeer belangstellend mijn reacties te vernemen. Daar ik psychiater ben, voelde zij dat mijn mening over het verschijnsel Cayce van veel betekenis zou zijn”.

Met deze woorden introduceert dr. Shafica Karagulla in de jaren zestig haar boek Breakthrough to Creativity - Your Higher Sense Perception¹⁾, het verslag van wetenschappelijk onderzoek gedaan in de jaren vijftig in de Verenigde Staten. Al het onderzoek is door haar zelf gedaan. Na lezing van het boek over Edgar Cayce²⁾ zag Karagulla zich voor een uitdaging geplaatst. Alle kennis die zij in jaren van studie en praktijk had vergaard kon het verschijnsel Cayce niet verklaren. De bewustzijnstoestand van Cayce was er niet een van trance, hysterie of neurose. Hij was duidelijk niet in een toestand geweest van coma, noch in die van hypnose. Maar Cayce was gestorven in 1945 en nu was het 1957. Zou zij nog meer mensen kunnen vinden met soortgelijke vermogens, of andere, die even verbazingwekkend waren? Zij ging zich afvragen of er nog realiteiten waren die wij nog niet waargenomen hadden.

Beseffend dat zij geconfronteerd zou worden met een muur van onbegrip en de nodige kritiek, begon zij voorzichtig te informeren of er mensen waren met buitengewone gaven. Dat was de eerste stap op het pad van een nieuw arbeidsterrein waarvan zij zegt dat het haar levenswerk is geworden.
De vriendin die dr. Karagulla het boek over Cayce had gegeven, opende voor haar de deur tot een lange keten ontmoetingen. Zij ontwierp methoden van onderzoek. Zij experimenteerde met ‘sensitieven’, gevoelige mensen die speciale gaven bezitten, vooral die gave die in staat stelt energievelden te ‘zien’ die rondom het menselijk lichaam stromen. Dr. Karagulla besloot dat de beste naam voor iemand die ‘hogere zintuiglijke waarnemingen’ deed, de naam sensitief was, een term die voor het eerst gebruikt werd door Carl Reichenbach in 1842. Ze zag af van de term paranormaal of helderziende. Ook zag zij af van onderzoek naar trance-mediums. Dat soort verschijnselen interesseerde haar niet, zij bleef steeds verre van spiritistische verschijnselen. De sensitieven waar zij mee werkte zagen en voelden in vol waakbewustzijn andere dingen dan ‘normale’ mensen. Mensen die hun vermogens aan het publiek demonstreerden om daar geld mee te verdienen betrok zij evenmin in haar onderzoek.

Naarmate het onderzoek vorderde, won Karagulla steeds meer het vertrouwen van sensitieven onder wie opmerkelijk veel artsen, maar ook zakenmensen met topfuncties, fysici en kunstenaars. Zij schrijft:

“Dr. Dan (Karagulla gebruikt steeds gefingeerde namen) stond bekend als een arts die zeer juiste diagnoses kon stellen. Daarbij kwam nog dat hij over een bepaald soort magnetische genezingskracht beschikte. Dat had o.m. tot gevolg dat hij goede resultaten behaalde bij behandeling van patiënten die aan kinderverlamming hadden geleden. Hij wilde eerst niet praten over zijn hogere zintuiglijke waarnemingen, maar hij vertelde mij later dat hij een energieveld het lichaam zag binnendringen en zich dan uitspreiden tot een paar centimeter buiten de omtrek van het lichaam. Hij keek altijd eerst naar het energieveld en dan naar het lichaam. Hij kon in het energielichaam zien waar de zenuwknopen geblokkeerd waren of niet goed functioneerden.

Dr. Dan paste regelmatig magnetische genezing toe en zag het effect op de zenuwknopen, en hij kon ook zien welke invloed het innemen van medicijnen had door het energieveld te observeren. Hij nam waar dat er in dit energielichaam afwijkingen waren die zich nog niet gemanifesteerd hadden als ziekten in het fysieke lichaam. Daarom was hij soms in staat te voorspellen hoe en wanneer een fysieke kwaal zich zou uiten. Ik vroeg dr. Dan steeds maar weer over wat hij precies ‘zag’. Maar hij was niet in staat mij dat uit te leggen”.

De arts dr. Alicia ziet ook een energieveld het lichaam binnengaan en zich dan uitspreiden tot enkele centimeters buiten het lichaam. Zodra een patiënt binnenkomt weet zij aan welke kwaal deze lijdt. Ook voelt zij in haar eigen lichaam de pijn en de ongemakken, precies op die plaats waar de patiënt deze voelt. Dat was nogal lastig maar langzamerhand leerde dr. Alicia dat gevoel uit te schakelen. Zij gebruikt het vermogen alleen wanneer zij dat zelf wil voor het stallen van een diagnose.

Dr. Karagulla verbaasde zich erover dat zoveel artsen hogere zintuiglijke waarnemingen deden en het vermogen daartoe ook gebruikten voor hun werk. Zij spraken bijna nooit over hun vermogens, uit vrees dat dat hun aanzien zou schaden. Wel waren zij opgelucht te merken dat zij met iemand uit de eigen beroepssfeer vrijuit konden praten. Het simpele feit dat er ook andere artsen waren met hetzelfde soort vermogens stelde hen gerust.
Opvallend was ook dat veel mensen die een hoge post bekleedden, directeuren van grote ondernemingen, hoge ambtenaren in regeringsdienst, bijzondere vermogens bezaten. Het kwam vaak voor dat zij zelf zich niet bewust waren van hun gaven. Zij weten niet waar de gebruikelijke zintuiglijke waarnemingen ophouden en een andere soort waarneming begint. Hoewel Karagulla niet beschikte over veel fondsen om dure experimenten te financieren, had zij het geluk te kunnen samenwerken met drie mensen die uitgesproken begiftigd waren met een hoger zintuiglijk waarnemingsvermogen. Twee van hen waren president van een grote maatschappij en de derde had een verantwoordelijke functie die veel tijd en energie vergde. Diane, presidente van een firma en moeder van een gezin, gaf twaalf uur per week van haar tijd. Volgens dr. Karagulla is zij een van de getalenteerdste sensitieven die zij ooit ontmoet heeft.

Verschillende elkaar doordringende energievelden

Wat Karagulla fascineerde was dat Diane ‘ziet’ . Zij ziet een ‘vitaal’ of ‘energielichaam’ of ‘energieveld’ dat zich rondom het fysieke lichaam bevindt en het doordringt als een web van lichtstralen. Dit web bestaat uit lichtfrequenties en is in constante beweging. Het ziet er ogenschijnlijk uit als de strepen van licht op een televisiebeeld dat niet scherp afgesteld staat. Dit energielichaam bestaat om en in het gewone lichaam en is een replica van dit laatste. Diane zegt dat elke storing in de fysieke structuur voorafgegaan wordt en later begeleid door storingen in dit energielichaam of -veld. In dit energielichaam of frequentiepatroon ziet zij acht grote draaiende ‘wielen’ van energie en enkele kleinere ‘wielen’. Zoals zij beschrijft stroomt er energie uit en in deze wielen; ze zien eruit als spiralende kegelvormen. Zeven van deze grote wielen zijn direct verbonden met de verschillende klieren in het lichaam. De wielen kunnen vlug of langzaam bewegen, ritmisch of met stoten. Soms ziet Diane hiaten in het energiepatroon. Elk groot wiel is, zoals ze gedetailleerder beschrijft opgebouwd uit een aantal kleinere spiralende kegels van energie en elk groot wiel verschilt in aantal van deze spiralende kegels. Vijf van deze grote wielen liggen langs de ruggengraat. Er is er een onderaan de ruggenwervel, een halverwege de hoogte van de onderbuik, een ter hoogte van de navel, een bij het hart en een bij de adamsappel. Er is nog een groot wiel aan de linkerkant van het lichaam in de buurt van de milt en alvleesklier. Deze schijnt niet verbonden te zijn met de ruggengraat.

Verder zijn er nog twee grote wielen op de plaats waar de wenkbrauwen elkaar raken, en een bovenop het hoofd. Er is een negende, kleiner wiel aan de achterzijde van het hoofd in de buurt van de medulla oblongata. Het wiel onderaan de ruggenwervel staat in directe verbinding met de bijnieren. Deze is opgebouwd uit vier kleine spiralende kegels van draaiende energie en de scherpe punten van de kegels grijpen in elkaar in één centraal punt. Als dit centrale punt verstoord wordt, dan ziet Diane een ziekte op die plaats.

Als een van de grote wielen slecht functioneert of een onregelmatigheid vertoont, of als er een ‘lek’ is in het centrale punt, kijkt Diane of er een ernstige ziekte waar te nemen valt in het fysieke lichaam. Als het patroon van de kegel van energie niet ritmisch is of een ‘breuk’ of ‘barst’ vertoont, dan is er een probleem op de corresponderende plaats in het fysieke lichaam. Elk groot wiel heeft zijn eigen karakteristieke aantal spiralende kegels van energie en ziet er uit als een soort mandala.

Diane was steeds juist in haar diagnoses, maar om vergelijkingsmateriaal te verzamelen besloot Karagulla ook gezonde mensen te betrekken in de experimenten.

Het energieveld of lichaam toont al vele maanden tevoren de conditie waarin het fysieke lichaam komt te verkeren bij ziekte. Het energieveld kan dicht geweven of los geweven zijn, grof of fijn, donker van kleur of licht. Het kan zich uitspreiden van vijf tot twee en een halve centimeter buiten het fysieke lichaam. Er kunnen hiaten in het energieveld zijn, breuken in het patroon of de kleine spiralen van energie kunnen afgebroken zijn van de normale stroom, en soms is er een ontelbaar aantal ‘krachtlijntjes’ waar te nemen die littekens zijn.

Naarmate de experimenten vorderden, raakte Karagulla steeds meer geïntrigeerd door de energievelden die verschillende sensitieven waarnamen. Vooral Diane verraste Karagulla keer op keer. Zij ontdekte dat Diane niet alleen de conditie van het fysieke lichaam in het energieveld kon waarnemen, maar dat zij ook een ‘emotioneel veld’ zag. Volgens Diane’s beschrijving spreidt dit veld zich uit van ongeveer dertig tot vijfenveertig centimeter vanaf het fysieke lichaam en is het ovaal van vorm. In dit veld ziet zij kleuren en energiepatronen die een emotionele toestand aanduiden.

Karagulla:

“Op een middag kwam Diane bij mij voor een experiment. Ik kreeg bezoek van een patiënte die ik vroeger behandeld had en die erop had gestaan mij te zien. Zij was een buitengewoon zelfzuchtige vrouw die eigenlijk helemaal niet zo ziek was. Ze wilde altijd de volle aandacht van iedereen in haar omgeving. Ik ben nogal ongeduldig met mensen die alle aandacht voor zich opeisen en die in werkelijkheid niet ziek zijn. Tenslotte loodste ik de patiënte naar de deur, op een vriendelijke en professionele manier. Ik deed alsof ik in een goed humeur was. Daar ik wist dat Diane het emotionele veld kon waarnemen, vroeg ik haar wat ze vond van mijn huidige emotionele toestand. Ze antwoordde met haar karakteristieke directheid: “Je bent uitgeput en heel erg geïrriteerd door deze patiënte”.

Diane vertelde dat ze “rode stippen zag over mijn gehele emotionele veld, net alsof ik de mazelen had” . Ik moest toegeven dat Diane gelijk had. Ik concludeerde dat het moeilijk was iets voor haar te verbergen” .
Diane was ook in staat bepaalde verbindingen waar te nemen tussen twee of meer grote wielen in het energielichaam. Dat duidde erop dat die persoon een bepaald vermogen had tot hogere zintuiglijke waarneming.

Een speciaal soort vermogen hing af van de connectie tussen de grote wielen. Een bepaald patroon betekende een bepaald soort vermogen zoals bleek na jarenlange observatie. Diane legde uit dat het leek op een elektrisch circuit.

Ook andere sensitieven met wie dr. Karagulla werkte vertelden dat zij verschillende elkaar doordringende velden van energie rondom het menselijk lichaam zagen. Een van deze velden typeerden zij als het vitale veld of lichaam dat in nauw contact staat met het fysieke. Veel van het experimentele werk had te maken met dit veld dat de fysieke condities van de mens kan bepalen. Het emotionele veld spreidt zich uit van dertig tot vijfenveertig centimeter van het lichaam en het mentale veld doet dat gemiddeld zestig centimeter of meer. De sensitieven kunnen deze velden duidelijk onderscheiden. Elk van de drie vormt een deel van het totale veld rondom het lichaam.

De sensitieven kunnen ook waarnemen dat bepaalde activiteiten, ideeën of ervaringen de stroom energie in het veld van een bepaald individu vermeerderen. Wanneer iemand in de nabijheid komt van een geliefd persoon, worden de drie energievelden veel helderder. Er schijnt dan meer energie in deze velden te zijn van helderder en fonkelender kwaliteit. Dit is heel duidelijk waar te nemen. Een zuiver fysieke seksuele emotie schijnt het emotionele veld te ‘vertroebelen’ en het mentale veld doffer te maken.

Sommige mensen vertonen een helderder energieveld wanneer zij gewikkeld zijn in een interessant gesprek. In dat geval schijnt het mentale veld het eerst een stroom energie te ontvangen en dat effect spreidt zich dan uit tot het emotionele en vitale veld. Een intelligent persoon die enthousiast reageert op de wereld van ideeën, vertoont in zijn energieveld een verandering die zich uitstrekt van een middelmatige helderheid tot een fonkelende en stralende. Die mens komt op de aanwezigen dan ook levendiger en energieker over. Een sensitief is zich bewust van wat er gebeurt in de energievelden rondom zo’n persoon, doch een ‘normaal’ mens is zich alleen maar bewust van een nieuw enthousiasme.

Een gecompliceerde oceaan van energieën

De sensitieven zien dat bij mensen die zich sterk identificeren met het ‘emotionele ik’ het emotionele veld dan het eerste ingangspunt van toestromende energie is. Het op emoties gerichte individu houdt er klaarblijkelijk van emoties op te wekken bij de mensen in zijn buurt. Als zo'n individu daarmee bezig is, ziet de sensitief diens emotionele en vitale veld helderder worden, hetgeen niet met het mentale veld het geval is. Mensen in een gezelschap wier bewustzijn zich richt op het emotionele niveau schijnen vaak vermoeid te raken en energie te verliezen. Het individu dat die emotionele toestand opwekt bereikt echter een gevoel van welbehagen en wordt steeds energieker. De sensitief merkt op dat het emotionele en vitale veld meer energie ontvangen en dat beïnvloedt weer de conditie van het fysieke lichaam. Sommige mensen schijnen die emotie van welbehagen te putten uit opwinding, uit gevaarlijke en spannende momenten, snel autorijden, door andere mensen te plagen of langdurig te argumenteren. In zulke gevallen worden in de eerste plaats het emotionele en vitale veld opgeladen met energie.
Weer andere mensen verkrijgen een toeneming van energie wanneer zij een boottocht maken, wandelen in een bos, naar muziek luisteren of creatief werk verrichten. Dit is duidelijk waarneembaar in het helderder wordende energieveld. Ook toont een mens verandering in zijn energievelden naarmate de dag verstrijkt. Waarom evenwel bepaalde activiteiten kanalen openen voor toestroming van energie, is de sensitief niet duidelijk. Zorgvuldig en geduldig onderzoek gedurende een lange tijd zou wellicht inzicht kunnen verschaffen in dit interessante gebied van de psychologie.

Dr. Karagulla is tot de conclusie gekomen dat volgens de beschrijvingen van sensitieven wij leven en ons bewegen in een enorme gecompliceerde oceaan van energieën. Deze energieën stromen in en uit onze individuele velden. Het is te vergelijken met de in- en uitademing. Elk individu schijnt zijn eigen, specifieke proces te hebben om energie in verschillende vormen op te nemen. Bepaalde activiteiten of stimuli geven toegang tot deze energie-oceaan om daar uit te putten. Andere activiteiten of emoties verhinderen dat. Verdriet, zelfzuchtigheid of een depressie bijvoorbeeld schijnen voor een groot deel de toegang tot dit energiereservoir te belemmeren. Binnen een groep mensen is een stimulerende onderlinge uitwisseling van energieën waar te nemen op een niveau dat alleen de sensitief kan waarnemen. De sensitief beschrijft dat er dikwijls heldere lijnen te zien zijn die twee mensen met elkaar verbinden, ook al zijn zij op een wat langere afstand van elkaar verwijderd. Het is waar te nemen bij echtelieden die elkaar toegewijd zijn of mensen die een levendige en intense belangstelling voor elkaar hebben. De stroom en uitwisseling van ideeën tijdens een samenzijn toont de sensitief een fascinerende aanblik.

Een interessant voorbeeld is het volgende. Een sensitief vertelde dat wanneer een acteur optreedt voor publiek hij een bijzonder belangwekkend energiepatroon waarnam. Het emotionele veld van de acteur schijnt te gaan stralen en zich uit te breiden, steeds verder totdat dit het hele publiek omvat. Het emotionele veld van het publiek vermengt zich met het ver uitgespreide veld van de acteur. Het is te beschouwen als een eenheid in emotioneel veld gedurende een hele voorstelling. Als de voorstelling afgelopen is, verbreekt het handgeklap van het publiek het eenheidsveld en iedereen functioneert weer in zijn eigen, afgescheiden emotionele veld. Als de acteur niet in staat is dit eenheidsveld te bewerkstelligen “bereikt hij zijn publiek niet” en men zal na afloop zeggen dat de voorstelling matig of slecht was.

Alle goede acteurs zijn in staat zo’n eenheidsveld te creëren. Basil Gill, de grote Britse Shakespeare-vertolker gaf aan het begin van de twintigste eeuw een beschrijving van zijn relatie met het publiek, die een interessante parallel vormt met wat de sensitief observeert. Hij vertelde dat wanneer hij het toneel opliep hij “een storm van gouden energie voelde die hem en het publiek omhulde. Het was een gevoel alsof zijn eigen energie zich duizendmaal vermenigvuldigde, en de toeschouwers omvatte. Hij voelde dat hij en zijn publiek samen een intiem deel waren van een bewegende beleving van realiteit tot het gordijn viel. Dan, als het applaus opklonk, leek het alsof er iets brak als een rubberen band”.

Het belangwekkendste onderzoek dat dr. Karagulla gedaan heeft is wel dat wat betrekking heeft op de energievelden. Nu het mode is om te spreken van elkaars ‘energieën’ die gevoeld zouden kunnen worden en er al een jargon aan het ontstaan is waarin men het regelmatig heeft over vibraties, energiestromen en het creëren van harmonieën, zou dat een uiting kunnen zijn van het feit dat men in deze tijd zich meer bewust gaat worden van de invloeden waaraan de mens onderhevig is. Voor de meesten evenwel is het de vraag hoe die energieën op de mens inwerken.

Wat vindt er nu precies plaats? Elk mens kent wel het gevoel onderhevig te zijn aan negatieve of positieve invloeden. Komen die van buiten of komen zij van binnen uit? Wat is massapsychose, massahysterie? Hoe kan een groepje mensen zich laten opjutten door één persoon; waarom lijdt de ene mens aan de aanwezigheid van een ander? Of wordt hij blij wanneer een medemens zijn vreugde laat blijken?

In de zogenaamde esoterische boeken werd al eerder geschreven over de energielichamen van een mens, maar de ietwat duistere taal waarin deze beschreven werden was er debet aan dat een juist begrip uitbleef. Het onderwerp werkte zelfs de hoon op – en doet dat nog steeds - van vastgeroeste materialisten die geen gelegenheid voorbij lieten gaan het belachelijk te maken.

Het woord energie komt uit het Grieks: energeia betekent werkzaamheid of werkkracht en is ontstaan uit en = in en ergon = werk. Het woord emotie komt uit het latijn: emotio, van e-movere dat eruit-bewegen betekent. In het Nederlands wordt emotie vertaald met gemoedsbeweging. De werkzaamheid (energie) in de eeuwig doorgaande stroom van bewegingen (emoties) kan door iedereen onderkend worden die daar op gaat letten. Dat zal het begin zijn van een bewustwording van wat de “mensen tot iets drijft”, een veelgehoorde zin, vooral wanneer in wanhoop uitgeroepen wordt waarom de mensen zich toch steeds tot bepaalde dingen laten bewegen. Het kennen van de eigen ‘drijfveren’, weten wat de oorzaak is, is al een enorme stap in de richting bewustwording. Vaak voelt men zich getrokken in een bepaalde richting, onbewust. Het is duidelijk dat wij niet overgeleverd zijn aan alle invloeden. Noch zijn wij ons bewust van de krachten en factoren die ons beïnvloeden in bepaalde perioden. Sommige mensen kennen zichzelf nooit en weten niet wat hun gedrag motiveert.

Andere mensen creëren weer de invloeden die nodig zijn om hun doeleinden te bereiken. Wij bevinden ons op vreemd terrein. Zowel de psycholoog als de fysicus beginnen dit terrein te onderzoeken. Emotie is niet gemakkelijk te bestuderen. Meestal leidt een studie van het emotionele leven van de mens tot verkenning van gedragspatronen, maar daar gaat het niet om. Emotie kan zich verspreiden van persoon tot persoon, door menigten, door hele volkeren. Maar hoe werkt het?

Emotie is beweging. Geen beweging zonder energie. Elke beweging wordt opgewekt door energie. Het feit dat er energieën stromen in en uit een mens, van mens tot mens, tot groepen of volkeren is een belangrijk feit. Dr. Karagulla is bezig in samenwerking met andere wetenschapsmensen een methode te ontwikkelen om deze energievelden te registreren zodat hun bestaan wetenschappelijk bestudeerd en aangetoond kan worden aangetoond en bewezen.

‘Sappers’ of psychologische parasieten

Er kan ook misbruik gemaakt worden van andermans energie. Dr. Karagulla beschrijft dat de sensitieven met wie zij werkte herhaaldelijk melding maakten van individuen die zij betitelde als ‘sappers’, ondergravers.³⁾ Men zou hen in psychologische zin ‘zuigers’ kunnen noemen. Er zijn mensen die niet in staat blijken te zijn hun eigen energie aan te vullen uit de ons omringende energie-oceaan die de sensitieven beschrijven. Het schijnt dat zij hun energie ‘voor-verteerd’ uit de mensen in hun onmiddellijke omgeving halen. De sensitieven zien en beschrijven dit proces. Na veel observaties vanuit de psychologie en psychiatrie heeft dr. Karagulla ontdekt dat degenen die zij en de sensitieven ‘sappers’ noemen meestal voortdurend op zichzelf geconcentreerde mensen zijn. De sensitief observeert dat ‘sappers’ zeer kleine energievelden hebben.

Zulke mensen zijn zich er overigens niet van bewust dat zij energie aan anderen onttrekken. Zij voelen zich eenvoudig beter wanneer zij verkeren te midden van vitale mensen. Iemand die verblijft in de buurt van zo’n ‘sapper’ gedurende een tamelijk lange periode begint zich langzamerhand vermoeid en uitgeput te voelen om onbegrijpelijke redenen. Vaak voelt het slachtoffer uit een diep instinct voor zelfbehoud de neiging van zo’n ‘sapper’ weg te lopen. Het schrijft dit dan toe aan een willekeurig aantal redenen. Zodra het slachtoffer ontsnapt is aan de ‘sapper’ begint het zich beter te voelen en beziet het zijn eigen gedrag als nogal ongerijmd. Niet zelden zorgt een hem zelfopgelegde straf ervoor terug te keren en hij neemt het besluit wat aangenamer en hartelijker in de omgang te worden. In dat geval wordt hij opnieuw leeggezogen, wederom raakt hij geïrriteerd en als gevolg daarvan geplaagd door zelfverwijt. Hij realiseert zich niet dat de ergernis en de onredelijke wens weg te gaan te wijten zijn aan zware uitputting en dat zijn eigen natuur hem te hulp schiet om hem aan te zetten tot de vlucht uit de situatie. Wanneer de ‘sapper’ in de familiekring verkeert of werkt tussen collega’s rijzen er grote problemen. Van de kant van het slachtoffer wordt de cyclus vlucht-zelfbeschuldiging-terugkeer eindeloos herhaald.

Het slachtoffer is in de war. Het kan naar de dokter gaan en deze vertellen over zijn uitputting en ergernis als het voor lange tijd in deze situatie verkeert. De arts kan waarschijnlijk geen enkele fysieke kwaal constateren en zowel patiënt als arts breken zich het hoofd erover.

Sommige ‘sappers’ onttrekken energie aan iedereen die in de buurt is. Een ‘sapper’ is soms in staat op gemakkelijke manier energie te onttrekken aan bepaalde mensen. De op zichzelf geconcentreerde persoon die de dingen voor zichzelf wil of de aandacht van andere mensen, is over het algemeen geen ‘sapper’. Hij kan uitputtend zijn om andere redenen. Een ‘sapper’ is iemand die op zichzelf geconcentreerd is en vertoeft in een eigen besloten wereld èn aan wie het vermogen ontbreekt zijn energie uit te laten stromen in de wereld en naar zijn medemensen. Hij schijnt zich af te sluiten van de oceaan van energie rondom hem. Een van de sensitieven beschreef zo’n persoon als een psychologische parasiet die mentale, emotionele en vitale energieën van andere mensen gebruikt.

Nadere observatie en experimenten t.a.v. dit probleem van de ‘sapper’ gaf gedetailleerder inzicht. Daar dit verschijnsel een beslissend effect heeft op de fysieke energie, vroeg dr. Karagulla de sensitieven de energiewielen te observeren die zij zien in het energielichaam. Het bleek dat de energie gewoonlijk werd onttrokken aan die plek waar het zwakste wiel gesitueerd is. Een individu met een verstoord energiewiel in de hartstreek schijnt energie te verliezen uit dat specifieke wiel. Bij een persoon wiens energiewiel in de keelstreek verstoord was, werd energie op die plaats onttrokken.

‘Sappers’ hebben verschillende methoden om energie te onttrekken. Sommigen doen het door hun stem te gebruiken. Weer andere zuigers via de ogen.

Dr. Karagulla geeft een voorbeeld van de wijze waarop een ‘sapper’ te werk gaat. Een vrouw, Carrie, klaagde erover dat zij zich zo alleen voelde en gebrek had aan sociale contacten. Als zij mensen uitnodigde bij haar thuis te komen, excuseerden zij zich. Degenen die met haar buitenshuis gingen eten deden dat slechts één maal en gaven nooit een tweede keer gehoor aan haar uitnodiging. Ze klaagde tegen haar vrienden en kennissen en vroeg haar psycholoog wat zij verkeerd deed en waarom zij de mensen ergerde. Zij is een beleefde, goed opgevoede maar zeer op zichzelf geconcentreerde vrouw. In de tijd dat dr. Karagulla en de sensitieven haar observeerden accepteerde een van Karagulla's kennissen en diens echtgenote een invitatie bij Carrie thuis te komen eten. In een groepje was het gemakkelijker Carrie te observeren. De echtgenote van de kennis was herstellende van een zware ziekte, de man zelf was goed gezond. De twee aanwezigen die de situatie observeerden verkeerden ook in goede gezondheid. De gasten arriveerden en zij waren in een opgewekte stemming. Naarmate de tijd verstreek werd de vrouw die herstellende was van een ziekte steeds bleker en begon zich moe en gedeprimeerd te voelen. De twee sensitieven vochten tegen de energie-onttrekking, zij waren zich bewust van vermoeidheid.

De avond sleepte zich voort. Tenslotte zei de jonge vrouw dat ze zich niet goed voelde en zij schreef dat toe aan haar recente ziekte. Haar echtgenoot moest haar helpen uit de stoel te komen en mee te lopen naar de auto.

De echtgenoot wist van het onderzoek en hoewel Carrie’s naam niet genoemd was in dit verband, concludeerde hij dat hij en zijn vrouw het slachtoffer moesten zijn van een ernstige energie-onttrekking door Carrie.

Degenen die reeds in een verzwakte lichamelijke toestand verkeren blijken altijd sneller uitgeput te raken en eerder leeggezogen te worden. Veelvuldig herhaalde observaties van Carrie wezen uit dat haar gasten slachtoffers werden. Carrie zelf was zich hier niet van bewust. Zij voelde zich eenvoudig opgevrolijkt en in een buitengewoon goed humeur na een avond doorgebracht te hebben met gasten. Bij cocktail-partijtjes of op recepties deed zij nooit veel moeite met andere mensen in contact te treden. In plaats daarvan nestelde ze zich in een comfortabele stoel vanwaar ze een goed uitzicht had op de gasten. Zij zat daar dan rustig met een dromerige blik; haar ogen zochten dan met een rustige intensiteit de ene persoon na de andere af. Naarmate de tijd verstreek verscheen er een blos op haar wangen en een vrolijkheid en opgewektheid maakte zich van haar meester. Ze scheen te veranderen van een lusteloze en klagende vrouw in een aantrekkelijke en vitale. Ze kon urenlang in de stoel blijven zitten zonder aanstalten te maken te converseren of persoonlijk contact te zoeken. Aan het einde van de avond wanneer zij op het punt stond te vertrekken, was ze vitaal en sprankelend. Ze vertelde dan omstandig aan haar gastvrouw met groot enthousiasme wat een geweldige avond het was geweest. Ondanks deze loftuitingen schrapten de gastvrouwen haar naam van de lijst, omdat zij, zoals ze vertelden, geen enkele poging deed een steentje bij te dragen aan de conversatie.

Tentakels of grijparmen

Een ander geval betreft een patiënte van Karagulla die ook het slachtoffer werd van een ‘sapper’. Lorraine, een levendige en energieke,

jonge vrouw, toonde meer dan een normale dosis aan vitaliteit en enthousiasme voor het leven. Na enige jaren begon zij te lijden aan uitputting, ze raakte steeds vermoeider tot het punt waarop zij niet meer van haar bed kon opstaan. De behandelende arts liet haar in het ziekenhuis opnemen ter observatie. Al het onderzoek leverde geen enkele afwijking op in haar lichaam. Na een week in het ziekenhuis doorgebracht te hebben, begon Lorraine te herstellen en kreeg zij haar normale vitale zelf weer terug.
Binnen een tijd van vier à zes maanden keerde zij weer terug in het ziekenhuis. Een psychiatrisch onderzoek bracht geen enkel speciaal probleem aan het licht.

Dr. Karagulla besloot tenslotte Lorraine te observeren in haar eigen huis, gedurende een lang weekeinde. Aan het eind van dat verblijf had Karagulla een goed beeld van de situatie en later werd dat bevestigd door een van de sensitieven. Het bleek dat dr. Karagulla zelf ook uitgeput was na haar bezoek. Een familielid dat in het huis woonde en dat erop stond dicht in de buurt te blijven van Lorraine, bleek een ‘sapper’ te zijn. Dit familielid was een vriendelijke vrouw die voortdurend opmerkte dat zij zich veel beter voelde wanneer zij in de onmiddellijke nabijheid van Loraine vertoefde. Lorraine vertoonde de symptomen het slachtoffer te zijn van een ‘sapper’. Als ze vermoeid en geïrriteerd raakte, probeerde ze weg te gaan onder een of ander voorwendsel. Wanneer ze dan het huis uit was voor een tijdje, was ze verbaasd over haar ergernis en, opgeladen met hernieuwde energie, begon ze zich weer schuldig te voelen over haar gedrag. Zij was dit familielid zeer toegenegen en ze begreep haar eigen ergernis niet.

Dr. Karagulla was in staat dit met Lorraine bespreken en zij suggereerde haar dat een steeds herhaalde afwezigheid van huis, dus uit de nabijheid van het familielid haar een kans gaf zich te herstellen, wat wel bleek toen deze op reis ging, naar Europa. Toen herstelde Lorraine volledig.

Lorraine vond het niet vervelend dat het familielid bij haar in huis woonde. Dr. Karagulla legde uit dat haar allesoverheersende drang om het huis te verlaten een natuurlijke poging was tot zelfbehoud. De sensitief die Lorraine en het familielid observeerde kon zien dat de energievelden van Lorraine leeggezogen werden.

Een van de sensitieven gaf de beste beschrijving van wat er gebeurde als een ‘sapper’ energie onttrekt. Twee andere sensitieven maakten soortgelijke observaties, onafhankelijk van elkaar. Zij zien in het vitale veld van de ‘sapper’een tamelijk brede opening in de streek van de solar plexus. Aan de hoeken van deze opening verschijnen tentakels of grijparmen die als haken grijpen in het veld van een mens die in de buurt is. De ‘sapper’ heeft vaak de wens de persoon aan te raken of wil zo dicht mogelijk in diens nabijheid zijn. Er zijn hele groepen ‘sappers’ die energie onttrekken aan andere mensen op deze manier, namelijk door dicht bij hen in de buurt te zijn. ‘Sappers’ die hun slachtoffers leegzuigen door gebruikmaking van de stem of de ogen behoeven niet in de directe nabijheid van slachtoffers te verkeren.

Het klinkt allemaal fantastisch, de observaties en de beschrijvingen van de sensitieven met wie dr. Karagulla jarenlang gewerkt heeft. De voorbeelden die hier gegeven zijn vormen slechts een keuze. In het boek staan veel meer waarnemingen beschreven die zich uitstrekken van proeven met de wichelroede, magneten, kristallen, de invloed van muziek op kristallen tot voorgevoelens en buitengewone intuïtieve gaven. Dr. Karagulla’s boek is een verademing temidden van de stroom boeken over parapsychologie en psi, omdat het een persoonlijk verslag uit de eerste hand is van onderzoek gedaan gedurende langere tijd. De gaven en vermogens van sensitieven waren het hoofddoel van de experimenten.

Noten

1. Breakthrough to Creativity - Your Higher Sense Perception, uitgave van DeVorss & Co., Santa Monica, Calif., 1967.

2. De Amerikaan Edgar Cayce (1877-1945) wordt wel ‘de grootste genezer van onze tijd’ genoemd. Hij bezat het vermogen uiterst nauwkeurige diagnoses te stellen. Hij deed dat terwijl hij op een bank ging liggen en in een soort ‘slaaptoestand’ (geen trance) viel, waarin hij patiënten kon observeren die honderden kilometers van hem verwijderd waren. Ook schreef hij steeds de juiste therapie ter behandeling van de ziekten voor.

3. Het woord sapper is afgeleid van het Franse woord ‘sappe’, dat ‘pade- of graafwerk’ betekent. Een ‘sapper’ stond in het leger bekend als een militair ingenieur die loopgraven en tunnels (saps) groef om vestingwerken te ondermijnen. De term werd populair in de zeventiende eeuw tijdens belegeringen toen militairen met graven vijandelijke vestingmuren probeerden te ondermijnen.

Dr. Shafica Karagulla werd in 1914 geboren in het Ottomaanse Turkije. Zij studeerde aan de American University of Beirut voor arts en chirurg waarna zij vertrok naar Schotland voor een studie in de psychiatrie bij prof. David Henderson van de Royal Edinburgh Hospital for Mental and Nervous Disorders. Daar specialiseerde zij zich in de neurologie. Karagulla verwierf internationale bekendheid met haar onderzoek naar – de negatieve effecten van - elektrische shocktherapie. In 1948 kreeg ze een hoge medische onderscheiding van het Royal College of Physicians of Edinburgh.

In 1952 vertrok zij naar Canada en in ging voor drie en een half jaar werken bij dr. Wilder Penfield te Montreal. Ze behandelde patiënten die leden aan epilepsie en andere nerveuze en mentale stoornissen; was tegenwoordig bij operaties aan de hersenen. Haar bijzondere belangstelling betrof de mentale toestand van patiënten die aan de hersenen waren geopereerd en de vergelijking met die van krankzinnigen. In 1956 ging zij naar de Verenigde Staten; werd Amerikaans staatsburger en in 1957 assistent-hoogleraar aan het Department of Psychiatry of the State University of New York. In datzelfde jaar begon zij haar zelfstandig onderzoek en experimentele werk met sensitieven die hogere zintuiglijke waarnemingsvermogens bezitten. Ze verhuisde naar Beverly Hills, Californië, en richtte daar de Higher Sense Perception Research Foundation op. Naast Breakthrough to Creativity publiceerde Karagulla, met Viola Petitt Neal Through the Curtain (DeVorss & Co, Calif., 1983). Breakthrough through Creativity is keer op keer herdrukt. De twaalfde druk kwam uit in 1985.
Shafica Karagulla overleed in 1986.

Artikel geschreven door Alexandra Gabrielli, oorspronkelijk gepubliceerd in 1978 - en opnieuw geredigeerd in oktober 2025